Αυτή είναι η ιστορία ενός παιδιού συνηθισμένου σαν όλα τα παιδιά και ξεχωριστού σαν κάθε παιδί.

Η ιστορία ενός παιδιού που μεγάλωνε φορώντας την γκρίζα θλίψη ενός δανεικού παλτού που του έπεφτε μεγάλο. Όλοι το φώναζαν Παλιόπαιδο -ίσως επειδή ήταν το πιο φτωχό και θλιμμένο απ’ όλα τα παιδιά.

Κάποια στιγμή λοιπόν αποφάσισε πως, αν σε λένε Παλιόπαιδο, πρέπει και να γίνεις. Όμως, είσαι στ’ αλήθεια... παλιόπαιδο;

Μια ιστορία εμπνευσμένη από αληθινές ιστορίες μουσικών του El Sistema και της διεθνούς φήμης συμφωνικής ορχήστρας "Μπολιβάρ" της Βενεζουέλας.
Μια ιστορία για την πίστη στον άνθρωπο και στον ανθρωπισμό.
Μια ιστορία για τη δύναμη της τέχνης και του πολιτισμού ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό.


Λίγα λόγια για το El Sistema (Το Σύστημα): Χρόνια πριν, στο Καράκας, ένας μουσικός και οικονομολόγος, ο Χοσέ Αντόνιο Αμπρέου, ονειρεύτηκε πως η μουσική θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή φτωχών και περιθωριοποιημένων παιδιών. Αποφάσισε να ζήσει το όνειρό του: το 1975, μαζί με εθελοντές δασκάλους και μια πρώτη ομάδα 11 παιδιών, φτιάχτηκε η πρώτη ορχήστρα. Το σχέδιό του, που υιοθετήθηκε αμέσως και υποστηρίζεται έκτοτε από τις κυβερνήσεις της Βενεζουέλας, γνωστό ως El Sistema, δεν είναι μόνο ένας διαφορετικός τρόπος εκμάθησης μουσικής, αλλά ένα ισχυρό όπλο ενάντια στην παιδική και νεανική εγκληματικότητα, ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ο σπόρος έχει σήμερα ως "καρπούς" πάνω από 150 παιδικές και νεανικές ορχήστρες -90 από αυτές συμφωνικές. Πάνω από 500.000 παιδιά σ’ ολόκληρη τη Βενεζουέλα είναι μέλη κάποιας ορχήστρας. Όπως επίσης "καρπός" του El Sistema είναι και η Simon Bolivar Orchestra, η παγκοσμίου φήμης συμφωνική ορχήστρα της Βενεζουέλας. Οι αρχές του El Sistema εφαρμόζονται τώρα πια σε πάνω από 50 χώρες ανά τον κόσμο. Το El Sistema είναι ένα όραμα που έγινε πράξη, βίωμα, ζωή, αποδεικνύοντας πως η μουσική... σώζει.